Wieczór. Młoda zasnęła. Leżymy z Lubym w łóżku. Nagle mój małżonek się odzywa: - Wiesz, pamiętam taką jedna rzecz z dzieciństwa

- Mamoooooo!- przybiega do mnie Młody z płaczem. - Co się stało?- pytam i go przytulam. - Uderzyłem się w siusiajkę.- woła przez łzy. - Bardzo? - Baaaaaaaaaaaaaaaaardzo- szlocha. Dech mi zaparło, wszak wiadomo, że z męskością nie ma żartów. Przerażona zabieram syna do łazienki.

Noc późna. Dzieci śpią. Leżymy w łóżku. - Ty wiesz

Rzecz, kolejny raz, działa się w Biedronce. Odnoszę wrażenie, że powinnam zostać chodzącą i piszącą reklamą tejże właśnie owadziej sieci sklepów. Istny storytelling z marką w tle. Wędrowałam sobie kulturalnie pomiędzy sklepowymi regałami. Pech chciał, że akurat przy słodyczach byłam, a

Z racji tego, że nasza córka bardzo chce pić swoje osobiste napoje dziecięce z dorosłego kubka- tak jak my- duzi, a ja mam miękkie serce i jestem szalenie uległa jej kaprysom (#WszystkoWImięSpokoju), pozwoliłam jej dzisiaj napić się z ulubionego kubka

Już wiele razy powtarzałam, że mój małżonek to bardzo konkretny człowiek. Ale nie że konkretny jak obiad weselny, a konkretny w rozumieniu rzeczowości i braku zrozumienia dla fikcji literackiej. Chociażby. Z tego powodu między innymi , tak mi się teraz

Stoję przy zlewie, gary omywam. Myślę sobie w tym czasie, jak cudownie byłoby mieć zmywarkę. Jaki to będzie piękny moment w moim życiu, gdy po przeprowadzce w naszej kuchni postanie "coś", co za mnie pozmywa. Bo ja wiele rzeczy mogę